2. ALKOHOLIZM
Pojęcie alkoholizmu
wprowadził Magnus Huss w
1849r. Człowiekiem, który
uznał alkoholizm za chorobę
był Elvin Jellinek.
W 1960r opublikował on pracę
pt. ”Koncepcje alkoholizmu
jako choroby”.
Przedstawił w niej proces
powstawania uzależnienia,
jego formy i etapy.
Magnus Huss
3. Co to jest alkoholizm?
Istnieje wiele definicji
alkoholizmu, ale najkrócej
można powiedzieć, że
alkoholizm jest:
chorobą przewlekłą,
nieuleczalną i śmiertelną;
jest uzależnieniem od
środka psychoaktywnego;
4. Ogólnie alkoholizm jest chorobą, która niszczy nie
tylko życie osoby uzależnionej, ale również jej
krewnych.
Alkoholik nie jest w stanie uczestniczyć w życiu
rodzinnym, jego bliscy w obawie przed ekscesami
pijackimi unikają wszelkich kontaktów towarzyskich.
Zachowanie alkoholika jest nieprzewidywalne i z
reguły budzi wśród bliskich poczucie wstydu
Generalnie rodzina stara się ukryć swój problem
przed sąsiadami, znajomymi.
W ten sposób dochodzi do zawiązania zmowy
milczenia, a ujawnienie tajemnicy traktowane jest
jako brak lojalności i zdrada.
5. W literaturze przedmiotu jako ogólne
przyczyny alkoholizmu podaje się ucieczkę od:
emocji
niepowodzeń
stresów
niespełnionych ambicji
nudy
6. Najczęstszymi przyczynami, które można
określić opierając się na różnego rodzaju
klasyfikacjach są:
niedojrzała emocjonalnie osobowość
uzależnienie rodziców – chodzi tu jednak nie o
dziedziczenie, ale o przekazywanie
nieprawidłowych wzorców zachowań
czynniki zawodowe, społeczne i kulturowe
7. Objawy alkoholizmu:
subiektywne poczucie łaknienia alkoholu – doznania
podobne do głodu i wewnętrznego przymusu;
utrata kontroli nad piciem – pojawia się niemożność
decydowania o ilości wypijanego alkoholu;
objawy abstynencie – przerwa w piciu wywołuje
niepokój, drażliwość, drżenie mięśniowe, osoba
uzależniona usuwa dolegliwości przy pomocy alkoholu;
zmiana tolerancji na alkohol – zwiększenie lub
zmniejszenie tolerancji;
koncentracja życia wokół picia – okazje do picia i
dostępność alkoholu;
zaburzenia świadomości i pamięci – tzw. dziury
pamięciowe;
nawroty do picia po okresowej abstynencji;
8. Wyróżniamy cztery fazy choroby
alkoholowej:
Faza wstępna (od kilku miesięcy do kilku lat)
Objawy:
po wypiciu kieliszka pijący czuje się bezpieczniej,
alkohol przynosi odprężenie, ułatwia kontakty, nikną
napięcia i stresy;
wszystkie problemy zaczyna rozwiązywać za
pomocą alkoholu;
wzrasta tolerancja alkoholowa, aby uzyskać
przyjemny nastrój, pijący musi wypić więcej niż
poprzednio.
9. Faza ostrzegawcza
(od pół roku do kilku lat)
Objawy:
występują luki pamięciowe,
okresowe zaniki pamięci;
u pijanego (wielekroć) nie
obserwuje się typowych
objawów upicia się, prowadzi
normalną rozmowę, czego na
drugi dzień nie pamięta;
pije łapczywie, poza "kolejką",
zachłannie, jak człowiek
gaszący pragnienie, zaczyna
pić ukradkiem;
zaczyna się w nim budzić
poczucie winy;
unika rozmów na ten temat.
10. Faza krytyczna
Objawy:
traci kontrolę nad raz
rozpoczętym piciem;
jeżeli już zaczął pić, pije
do głębokiego upojenia
alkoholowego;
jest jeszcze w stanie
podjąć decyzję: pić czy
nie pić;
pogłębia się w nim
poczucie winy,
niezadowolenia z siebie,
które kompensuje
agresywnością wobec
innych;
zaczyna pić od rana
(picie poranne).
11. Faza przewlekła
Objawy:
początkiem jej jest przejście
do picia ciągłego;
alkoholik stara się
podtrzymywać stan
upojenia - stale jest pijany;
następuje wyraźne
obniżenie tolerancji na
alkohol, do upicia się
wystarczy niewielka ilość
alkoholu;
pojawiają się zaburzenia
psychiczne, od
nieokreślonych stanów
lękowych, aż do psychoz
alkoholowych włącznie.
12. Jak pomagać?
Nie należy próbować
samodzielnie wyleczyć
alkoholika!!!
13. TRZEBA:
szukać specjalistycznego wsparcia
nie karać i nie grozić
nie ukrywać butelek i nie wylewać alkoholu
nie brać odpowiedzialności za alkoholika
nie pić razem z alkoholikiem
nie domagać się i nie akceptować obietnic
14. Dziecko które egzystuje w rodzinie alkoholiczej
pozbawione jest najważniejszych
walorów wychowawczych:
poczucia
bezpieczeństwa
poczucia miłości
poczucia uznania
poczucia kontaktu
emocjonalnego
15. Dzieci te odznaczają się:
poczuciem mniejszej
wartości
znerwicowaniem,
lękami
osiągają słabsze
wyniki w nauce
16. Obowiązują u tych dzieci 3 zasady
funkcjonowania w szkole:
nie mów – o tym co się dzieje w domu
nie ufaj – jeśli powiem to narażę się na drwiny
nie odczuwaj – trzeba być twardym, nie ma
miłości bezinteresownej
17. Brak warunków do nauki pogłębia niechęć i negatywną
postawę wobec szkoły.
Niepowodzenia,
odmienna sytuacja
rodzinna mogą
prowadzić do zachowań
agresywnych, które
rozładowują napięcia.
Świadomość własnych
ułomności a
jednocześnie
wrażliwość mogą
skutkować zamknięciem
się w sobie.
